ေဖႀကီးေရ…ညက ေဒၚမာဂရက္ႀကီး ေဆးလိပ္ထိုင္ဖြာေနတာ ေတြ႕တယ္တယ္တဲ့….
ဟုတ္လား….ဘယ္သူ ေျပာတာလဲ
ေခါင္းရင္းအိမ္က သူငယ္ခ်င္း ျပည့္ျပည့္ေျပာတာ…..
သူေတြ႕တာလား
မဟုတ္ဘူး…သူ႔အန္တီေတြ႕တာတဲ့
ဒီလိုပဲ သားေရ….သရဲတေစၧေတြ႕ၾကတယ္ဆိုတာ မ်ားေသာအားျဖင့္ တဆင့္ခံေတြမ်ားတယ္….
ေဖႀကီးလည္း ႏွစ္ေပါင္း(၄၀)အတြင္း တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးဘူး….ၾကားဖူးတာေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ
သားကေတာ့ ေၾကာက္တယ္….ညဘက္ ဆိုင္က ျပန္လာရင္ ေအာက္ထပ္ကို မၾကည့္ရဲဘူး….
သားေၾကာက္တတ္မွန္းသိလို႔ စတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ
သူမ်ားေတြလည္း ေတြ႕ၾကတယ္တဲ့…..သရဲဆိုတာ တကယ္႐ွိတာလား….
႐ွိခ်င္ ႐ွိမယ္သားရယ္…..ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္စရာေတာ့ မလိုဘူး….ဘုရားစာလည္း ႐ြတ္ရတယ္သားရဲ႕….
ဘုရား႐ွိခိုး မပ်င္းနဲ႔…ၾကားလား….ဒို႔အိမ္ကိုေတာ့ ဘယ္သရဲမွ မလာရဲဘူး…သိလား….
ေဖႀကီးတို႔ ေန႔တိုင္း ပ႒ာန္းတို႔ ဒိဝါ တပတိတို႔ ႐ြတ္ဖတ္ေနတာေလ….
အင္း….သားကိုလည္း တိုင္ေပးဦး…
သဃၤန္းကြၽန္းဆိုေသာအရပ္တြင္ ၄၀×၆၀ ေျမကြက္ႀကီး၌ ေဒၚမာဂရက္မည္တြင္ေသာ အဖြားႀကီးတစ္ဦး ေန ထိုင္ခဲ့ဖူးသည္။ အဖိုးႀကီး ဆံုးပါးသြားၿပီးကတည္းက တစ္ဦးတည္းေနထိုင္လာခဲ့သျဖင့္ အထီးက်န္ျခင္းႏွင့္ အသားက်ေနၿပီးသူလည္း ျဖစ္သည္။
တူေတာ္ေမာင္တစ္ဦး႐ွိေသာ္လည္း ခပ္ကင္းကင္းပင္။ ျခံဝင္းအတြင္း တႏိုင္တပိုင္ စိုက္ပ်ဳိးျခင္းျဖင့္ နားေအး ပါးေအး ႐ွင္သန္ေနသူျဖစ္သည္။ ေျမေတြ ေ႐ႊျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူ႔ျခံေလးကို မစြန္႔လႊတ္ရက္။
ဟုတ္လား….ဘယ္သူ ေျပာတာလဲ
ေခါင္းရင္းအိမ္က သူငယ္ခ်င္း ျပည့္ျပည့္ေျပာတာ…..
သူေတြ႕တာလား
မဟုတ္ဘူး…သူ႔အန္တီေတြ႕တာတဲ့
ဒီလိုပဲ သားေရ….သရဲတေစၧေတြ႕ၾကတယ္ဆိုတာ မ်ားေသာအားျဖင့္ တဆင့္ခံေတြမ်ားတယ္….
ေဖႀကီးလည္း ႏွစ္ေပါင္း(၄၀)အတြင္း တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးဘူး….ၾကားဖူးတာေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ
သားကေတာ့ ေၾကာက္တယ္….ညဘက္ ဆိုင္က ျပန္လာရင္ ေအာက္ထပ္ကို မၾကည့္ရဲဘူး….
သားေၾကာက္တတ္မွန္းသိလို႔ စတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ
သူမ်ားေတြလည္း ေတြ႕ၾကတယ္တဲ့…..သရဲဆိုတာ တကယ္႐ွိတာလား….
႐ွိခ်င္ ႐ွိမယ္သားရယ္…..ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္စရာေတာ့ မလိုဘူး….ဘုရားစာလည္း ႐ြတ္ရတယ္သားရဲ႕….
ဘုရား႐ွိခိုး မပ်င္းနဲ႔…ၾကားလား….ဒို႔အိမ္ကိုေတာ့ ဘယ္သရဲမွ မလာရဲဘူး…သိလား….
ေဖႀကီးတို႔ ေန႔တိုင္း ပ႒ာန္းတို႔ ဒိဝါ တပတိတို႔ ႐ြတ္ဖတ္ေနတာေလ….
အင္း….သားကိုလည္း တိုင္ေပးဦး…
သဃၤန္းကြၽန္းဆိုေသာအရပ္တြင္ ၄၀×၆၀ ေျမကြက္ႀကီး၌ ေဒၚမာဂရက္မည္တြင္ေသာ အဖြားႀကီးတစ္ဦး ေန ထိုင္ခဲ့ဖူးသည္။ အဖိုးႀကီး ဆံုးပါးသြားၿပီးကတည္းက တစ္ဦးတည္းေနထိုင္လာခဲ့သျဖင့္ အထီးက်န္ျခင္းႏွင့္ အသားက်ေနၿပီးသူလည္း ျဖစ္သည္။
တူေတာ္ေမာင္တစ္ဦး႐ွိေသာ္လည္း ခပ္ကင္းကင္းပင္။ ျခံဝင္းအတြင္း တႏိုင္တပိုင္ စိုက္ပ်ဳိးျခင္းျဖင့္ နားေအး ပါးေအး ႐ွင္သန္ေနသူျဖစ္သည္။ ေျမေတြ ေ႐ႊျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူ႔ျခံေလးကို မစြန္႔လႊတ္ရက္။
သြားေလသူ နည္းတူ ဤေျမတြင္သာ ေခါင္းခ်လိုသည္။
ေခတ္အေျခအေနအရ ေျမမေျပာင္းဘဲ အေျခေကာင္းဖို႔အတြက္ ကန္ထ႐ိုက္လက္ထဲ အပ္လုိက္ရသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္က အျပတ္ေရာင္းလိုက္ဖို႔ တိုက္တြန္းေသာ္လည္း အရာမထင္။ ေအာက္ထပ္ေနၿပီး အေပၚထပ္ ေတြကို ငွားစားမည္။ စိုက္ပ်ဳိးေနစရာ မလိုေတာ့….ဒါလည္း ေကာင္းတာပဲ….အိုေက…..။
ေလာေလာဆယ္ဆယ္ ေျပလည္ဖို႔ အခ်ဳိ႕ကို ႀကိဳပိြဳင့္ျဖင့္ ေရာင္းၿပီး အနီးအပါး ငွားေနလိုက္သည္၊ ကိစၥမ႐ွိ…. ကိုယ့္ေျမ ကိုယ္ ျပန္ေနရမွာပဲေလ….။
ကံၾကမၼာဟူသည္ အားနည္းသူကို ဖိေထာင္းတတ္သည့္ အေလ့အထ႐ွိသည္။ ေလာကႀကီးကလည္း ေအး ေအးေနသူကို ေဆာင့္ကန္တတ္ေလသည္။
သံုးထပ္ခြဲတိုက္မၿပီးမီ ကန္ထ႐ိုက္တာႏွင့္ ျပႆနာ တက္ေလၿပီ။ ႐ံုးကန္ကနား ေရာက္ေတာ့သည္။ တစ္ဦးတည္းပင္ ရင္ဆိုင္သည္။ ကိစၥမ႐ွိ…..ကိုယ့္ေျမမွာေနၿပီး ကိုယ့္ ေျမမွာေသရဖို႔ အေရးႀကီးသည္။
လက္က်န္ေငြကို မနက္ဖန္အတြက္ ျခစ္ကုတ္ရင္း…. အမႈရင္ဆိုင္ရင္း…. ကိုယ့္ေျမ ကိုယ္ ျပန္လည္တမ္းတ ရင္း…..သြားေလသူႀကီးကို လြမ္းဆြတ္ရင္း….. သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာကို အလ်ားလိုက္ျဖတ္ကူးရင္း…. အထီးက်န္ျခင္းႏွင့္ ဖက္လည္တကင္း ေပါင္းသင္းရင္း အားလံုးကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ရေတာ့သတည္း…..။
(၂)ႏွစ္ခန္႔ ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္…..
ဘုမသိ ဘမသိမိသားတစ္စုသည္ သဃၤန္းကြၽန္းဟု ေခၚတြင္ေသာအရပ္၌ ၄၀×၆၀ ေျမကြက္႐ွိ သံုးထပ္ခြဲ တိုက္မွ ခန္းတစ္ခန္းကို ကန္ထ႐ိုက္တာသူေ႒းႀကီးတစ္ဦးထံမွ ငွားရမ္း၍ လာေရာက္ေနထိုင္ၾကသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွ အထူးအဆန္း အ႐ူးအႏွမ္းေတြဟု ယူဆၾကပံုရသည္။ ဘုရားစာ႐ြတ္ဖတ္သံမ်ားကို နားစြင့္ ရင္း ထြက္ေျပးမည့္အခ်ိန္ကို မွန္းဆၾကည့္ေနၾကသည္။
ေဟ…….တု ပစ္…..စ……ေယ….န ပစ္ စ ေယာ….ေဟာ….ေဟာ….ေဟာ…..။
ေဟ…………တု အဟြတ္ အဟြတ္ စေယာ ေဟာေဟာေဟာ…..။
ေဆးလိပ္လည္း တို
ညတိုင္း ငိုသည္
ငါ့ကို မီးျခစ္ ငွားပါဦး…….။
(ေဒၚမာဂရက္)
အိမ္ ေျမ နတၳိ
ကား မ႐ွိလည္း
လူ႔အသိနဲ႔ သနားမိတယ္……
ေဆးလိပ္ဖိုးလည္း ေပးပါ့မယ္….။
ကိုေနာ
ေခတ္အေျခအေနအရ ေျမမေျပာင္းဘဲ အေျခေကာင္းဖို႔အတြက္ ကန္ထ႐ိုက္လက္ထဲ အပ္လုိက္ရသည္။
ပတ္ဝန္းက်င္က အျပတ္ေရာင္းလိုက္ဖို႔ တိုက္တြန္းေသာ္လည္း အရာမထင္။ ေအာက္ထပ္ေနၿပီး အေပၚထပ္ ေတြကို ငွားစားမည္။ စိုက္ပ်ဳိးေနစရာ မလိုေတာ့….ဒါလည္း ေကာင္းတာပဲ….အိုေက…..။
ေလာေလာဆယ္ဆယ္ ေျပလည္ဖို႔ အခ်ဳိ႕ကို ႀကိဳပိြဳင့္ျဖင့္ ေရာင္းၿပီး အနီးအပါး ငွားေနလိုက္သည္၊ ကိစၥမ႐ွိ…. ကိုယ့္ေျမ ကိုယ္ ျပန္ေနရမွာပဲေလ….။
ကံၾကမၼာဟူသည္ အားနည္းသူကို ဖိေထာင္းတတ္သည့္ အေလ့အထ႐ွိသည္။ ေလာကႀကီးကလည္း ေအး ေအးေနသူကို ေဆာင့္ကန္တတ္ေလသည္။
သံုးထပ္ခြဲတိုက္မၿပီးမီ ကန္ထ႐ိုက္တာႏွင့္ ျပႆနာ တက္ေလၿပီ။ ႐ံုးကန္ကနား ေရာက္ေတာ့သည္။ တစ္ဦးတည္းပင္ ရင္ဆိုင္သည္။ ကိစၥမ႐ွိ…..ကိုယ့္ေျမမွာေနၿပီး ကိုယ့္ ေျမမွာေသရဖို႔ အေရးႀကီးသည္။
လက္က်န္ေငြကို မနက္ဖန္အတြက္ ျခစ္ကုတ္ရင္း…. အမႈရင္ဆိုင္ရင္း…. ကိုယ့္ေျမ ကိုယ္ ျပန္လည္တမ္းတ ရင္း…..သြားေလသူႀကီးကို လြမ္းဆြတ္ရင္း….. သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာကို အလ်ားလိုက္ျဖတ္ကူးရင္း…. အထီးက်န္ျခင္းႏွင့္ ဖက္လည္တကင္း ေပါင္းသင္းရင္း အားလံုးကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ရေတာ့သတည္း…..။
(၂)ႏွစ္ခန္႔ ၾကာၿပီးသည့္ေနာက္…..
ဘုမသိ ဘမသိမိသားတစ္စုသည္ သဃၤန္းကြၽန္းဟု ေခၚတြင္ေသာအရပ္၌ ၄၀×၆၀ ေျမကြက္႐ွိ သံုးထပ္ခြဲ တိုက္မွ ခန္းတစ္ခန္းကို ကန္ထ႐ိုက္တာသူေ႒းႀကီးတစ္ဦးထံမွ ငွားရမ္း၍ လာေရာက္ေနထိုင္ၾကသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွ အထူးအဆန္း အ႐ူးအႏွမ္းေတြဟု ယူဆၾကပံုရသည္။ ဘုရားစာ႐ြတ္ဖတ္သံမ်ားကို နားစြင့္ ရင္း ထြက္ေျပးမည့္အခ်ိန္ကို မွန္းဆၾကည့္ေနၾကသည္။
ေဟ…….တု ပစ္…..စ……ေယ….န ပစ္ စ ေယာ….ေဟာ….ေဟာ….ေဟာ…..။
ေဟ…………တု အဟြတ္ အဟြတ္ စေယာ ေဟာေဟာေဟာ…..။
ေဆးလိပ္လည္း တို
ညတိုင္း ငိုသည္
ငါ့ကို မီးျခစ္ ငွားပါဦး…….။
(ေဒၚမာဂရက္)
အိမ္ ေျမ နတၳိ
ကား မ႐ွိလည္း
လူ႔အသိနဲ႔ သနားမိတယ္……
ေဆးလိပ္ဖိုးလည္း ေပးပါ့မယ္….။
ကိုေနာ
No comments:
Post a Comment